RHEGIUM

I.

RHEGIUM

extremum agri Brutii versus Occidentem oppid. cognomentô Iulium. Ptolem. Σκύλλαιον ἄκρον, Ρ῾ήγιον Ι᾿ούλιον, Λευκόπετρα ακρα. Vulgo nunc incolis, et elegantius loquentibus, Reggio dicitur. Mela adversô itinere incedens, l. 2. c. 4. Columna Rhegina, Rhegium, Scylla. Ubimale Rhegium ponitur inter Columnam et Scyllam, cum Columna fuerit inter Scyllam et Rhegium. Baudrando nunc est caput Calabriae ulterioris Regio. In ora freti Siculi, ex adverso Siciliae et messanae urbis, a qua distat 9. milliar. in Ortum, Zephyrium promontor versus 28. et 90. a Consentia in Meridiem, celebre traiectu in Siciliam ex Italia. Conditum est a Chalcidensibus, quibus se Messenii, qui virgines Spartanas in Limnis stupraverant, adiunxêre, Strabo, l. 6. Direptum a Solimanno A. C. 1552. Vide Thuan. Histor. Oppidani inde fuêre Rhegini in quorum proin nummis PHFINON legitur: unde Rheginis timidior, Proverb. apud Zenodot. (Rhegienses enim vel Rheginenses sunt incolae Rhegii, vel Regii Lepidi in Gall. Cispadana) Stephan. Ρ῾ήγιον, πόλις Ε῾λληνὶς, ὁ πολίτης Ρ῾ηγῖνος, Plin. l. 3. c. 8. Colutunam Rheginam. Ab hoc desciscendi argumento Rhegium, Graeci nomen dedêre oppido, in margine Italiae opposito. Eius meminit Ovid. Met. l. 14. v. 47.

Oppositumque petens contra Zancleia saxa

Rhegion ingreditur. ———— ————

Dictam sic volunt ἀπὸ τοῦ ῥηγῦναι, quod ibi Sicilia ab Italia credatur esse rupta vel avulsa. Cui sententiae mordicus adhaerent Poetae: 1. Virg. l. 3. Aen. v. 414.

Haec loca, vi quondam, et vastâ convulsa ruinâ

(Tantum avi longinqua valet mutare vetustas)

Dissiluisse serunt, quum protinus utraque tellu:

Una foret: venit medio vi pontus, et undis

Hesperium Siculo latus abscidit, arvaque et urbes

Litore diductas angustô interluit aestu.

2. Ovidius, Met. l. 15. v. 290.

———— Zancle quoque iancta fuisse

Dicitur Italiae, donec confinia pontus

Abstulit, et mediâ tellurem reppulit undâ.

3. Lucanus, Pharsal. l. 3. v. 59.

Curio Sicanias transcendere iussus in urbes,

Qua mare tellurem subitis aut obruit undes.

Aut seidit, et medias fecit sibi litora terras. Vis illic ingens pelagi, semperque laborant

Aequora, ne rupti repetant confinia montes.

4. Valerius Flaccus, Argonaut. l. 1. v. 587.

——— Neque enim tunc Aeolus illis

Rector erat, Libycâ cum reperet advena Calpen

Oceanus, cum flens Siculos Oenotria fines

Perder et, et mediis intrarent montibus undae.

Idem, l. 2. v. 617.

Has etiam terras, consertaque gentibus arva,

Sic pelagô pulsante, reor, Neptunia quondam

Cuspis, et aedversi longus labor abscidit aevi;

Ut Siculum Libycumque latus: stupuitque fragorem

Ianus, et occiduis regnator montibus Atlas.

5. Silius Italicus, de bello Punico 2. l. 14. v. 11.

Ausoniae pars magna iacet Trinacria tellus,

Ut semel expugnante Notô, Et vastantibus undis

Accepit freta caeruleô propulsa tridente.

Namque per occultum caecâ vi turbinis olim.

Impactum pelagus laceratae viscera terrae

Disicit, et mediô perrumpens arva profundô

Cum populis pariter convulsas transtulit urbes.

6. Claudianus, de Raptu Pros. l. 1. v. 140.

———— ———— Trinacria quondam

Italiae pars una fuit: sed pontus, et aestus

Mutavêre situm: rupit confinia Nereus

Victor, et abscissos interluit aequore montes,

Parvaque cognatas prohibent discrimina terras.

7. Statius, Theb. l. 3. v. 593.

———— ———— It clamor ad auras,

Quantus Tyrrheni geraitus salis; aut ubi tentat

Enceladus mutare latus; procul igneus antris

Mons tonat, exundant apices, fluctusque Pelorus

Contrahit, et sperat tellus abrupta reverti.

Idem, l. 1. Sylv. 3. v. 32.

———— ——Sic diffociata profundo

Brutia Sicanium circumspicti ora Pelorum.

8. Dionysius in περιηγήςεε, v. 467.

Τρινακρίῃ δ᾿ ἐπὶ τῇςιν ὑπὲρ πέδον Αὐςονιήων

Ε᾿κτέταται, πλευρῇςιν ἐπὶ τριςὶν ἐςτηκυῖα, etc.

Τῆς μὲν πρὸς βορέην ὀλοὴ ναυτῇςι κέλευθος,

Στεινή τε, ςκολιή τε καὶ ἄχετος, ἦχε θάλαςςα

Συρομένη μακρῇςι περιβρέμεται ςπιλάδεςςιν,

Α᾿ονίῳ τμηθεῖςα πολυγλώχινι ςιδήρῳ.

Vide sis illic Eustathium. Hactenus poetae; reliquosauctores sententiam hancce confirmantes videat, si velit, lector apud magnum Cluver. de Sic. Ant. l. 1. c. 6. de quo etiam nos plura in Sicilia. Nic. Lloydius.

II.

RHEGIUM

oppid. in Via Aemilia, Tanneto proximum, Scribendum Regium. Dicebatur enim primo Forum Lepidi, postea vero Regium Lepidum, a M. Lepido C. Flaminii collega. Straboni Ρ῾ήγιον λέπιδον, rectius dicitur, quam λεπίδιον Ptol. Plinio. l. 3. c. 15. sunt Rhegienses de Lepido. A Gothis, aliisque Barbaris aliquoties vastatum, Caroli M. beneficiô pristinum splendotem recuperavit. Leander Alb. et Cluver. descr. Ital. Ughel. Ital sacra. Festus, Rhegium, inquit, significare oportere, ait Verrius, id municipium, quod in freto Siciliae est: quoniam id dictum est a rumpendo, quod est Graec ῥαγῆναι, eo quidem magis, quia in Gallia Cisalpina, ubi Forum Lepidi fuerat, Regium vocatur. Discrimen voluit esse debere Verrius in Orthographia. Illud oppidum ad fretum Siculum, Graecô modô, scribendum esse cum aspiratione Rhegium; quia Graecum eius est vocabulum: hoc vero in Galliâ Cisalpinâ sine spiritu Regium, quasi a regiae cuiusdam dignitatis argumento. Hinc apud Phlegontem Trallianum in Macrob. ubi bis nominatur πόλις Βαςίλεια, putat Cluverius idem esse oppidum, quod ibidem sexies vocatur πόλις Ρ῾ήγιον, quem sis vide de Ital. Ant. l. 1. p. 176. Nic. Lloyd. Vide et Reggiensis Duc.